वार्याभारार सोडून दिल्ले सुस्कार , त्या काळाचे,
आतां वादळ जावन परततात...
भियेनासतनां हाशिल्लें मेकळें हाशें,
आतां रातीकाळखांत भिवयतां...
धीट जावन उबें रांवपी मन,
आतां धिटाय सोदीत भोंवता...
विस्कटलेल्या जिणेक सांभाळप कशें,
विस्कटलेल्या जिणेकच विचारतां...
तुज्या म्हज्या मनांत मोगा पिशें आतांय बी...
आसा काय ना कांयच , ना काय आसाय बी...
आयची रात कालची कशी, काळखी किट्ट किण्ण कशी...
विचारतां तिका ह्या… विस्कटलेल्या जिणे काणी...
दर्या ल्हारार केल्ल्यो गजाली...
उगडासाच्यो करपल्ल्यो वाली...
पोरण्यो काडून भांगरा यादी...
मन तुका साद घाली...
तुजो सुवास भुलयता...
तुंच म्हाका आपयता...
कित्याक हांवेस लिपयता ?...
विस्कटलेल्या जिणेक म्हज्या...
बेटोच कित्याक जळयता ?...
विस्कटलेल्या जिणेक म्हज्या...
आनी कित्याक विस्कटायता ?...
